10 interesujących faktów na temat Domu Anne Frank w Amsterdamie

Ponieważ grunty wzdłuż amsterdamskich kanałów cieszyły się dużym popytem, domy były wąskie i długie. "Aneksy" budowano na podwórkach istniejących domów, aby stworzyć więcej przestrzeni na żywo lub do pracy. Zarówno główny dom, jak i przybudówki zostały połączone korytarzem i oddzielone dziedzińcem, aby umożliwić dostęp światła dziennego do obu budynków.

W 1739 roku, ponad sto lat po wybudowaniu Prinsengracht 263, poprzedni aneks został zburzony i zastąpiony nowym, większym aneksem. Później piwnica została zastąpiona pokojami na poziomie ulicy. Po tym, jak Otto wynajął dom w 1940 roku, zbudowano klatkę schodową między pierwszym a drugim piętrem głównego domu. Są to schody prowadzące na półpiętro, gdzie przed wejściem do Tajnego Aneksu znajduje się regał z książkami.

Rodzina Pieronów, właściciele, od których Otto Frank wynajmował budynek, nie wiedziała, że w Tajnym Aneksie ukrywali się ludzie. W 1943 r. rodzina sprzedała nieruchomość. Na szczęście, gdy nowy właściciel przybył z architektem, by obejrzeć budynek, pan Kleiman, przyjaciel Otto, który pomagał Frankom w ukrywaniu się, skłamał, że zapomniał klucza do drzwi za regałem. Właściciel nigdy nie zadawał żadnych pytań ani nie wrócił, aby zameldować.

Po odkryciu Tajnego Aneksu i ukrywających się w nim ludzi, został on prawie zburzony. Spośród ukrywających się Otto Frank był jedynym ocalałym. Jednak gdy historia Anne dotarła do większej liczby osób po opublikowaniu przez Otto jej pamiętnika, ludzie sprzeciwili się wyburzeniu. Wkrótce po tym, jak udało się zapobiec wyburzeniu, założono Fundację Domu Anne Frank i udostępniono go zwiedzającym.

Według jej pamiętnika, Anne Frank miała wpatrywać się w kasztanowiec rosnący przed jej domem. Podczas gdy Rada Amsterdamu chciała wyciąć drzewo w 2007 roku, sąd zagłosował przeciwko temu. Jednak 3 lata później burza przewróciła drzewo. Pojedynczy orzech z drzewa został uratowany i wystawiony na eBay. Oferty zaczynały się od 700 dolarów i rosły.

Po powrocie z Auschwitz Otto Frank stwierdził, że w domu nie ma już żadnego wyposażenia ani mebli. Kiedy muzeum zostało otwarte, Otto chciał pokazać je w takim stanie, w jakim znajdowało się po tym, jak naziści zabrali z niego wszystko. Jednak pamiętnik Anne zawierał informacje, zdjęcia i filmy o domu i tym, co było w środku. Nadal możesz zobaczyć te przedmioty podczas wizyty w muzeum.

Pokój z pamiętnikiem w Domu Anne Frank przedstawia pamiętnik w czerwoną kratkę, który Anne otrzymała, gdy skończyła 13 lat. Po tym, jak rodzina została zmuszona do ukrywania się, Anne sporządziła część swoich zapisków w dzienniku na zdrapce. Kiedy dowiedziała się, że pamiętniki będą zbierane po wojnie, całkowicie przepisała swój pamiętnik, aby podzielić się swoimi wycieczkami podczas II wojny światowej. Ta zmodyfikowana wersja składająca się z 215 stron jest czasami wyświetlana do przeczytania przez odwiedzających.

W 1998 roku odkryto, że w dzienniku brakuje 5 stron. Strony te zostały usunięte przez Otto, ponieważ zawierały informacje na temat relacji Anne z matką oraz tego, co myślała o swoich rodzicach i ich małżeństwie. W 2016 r. naukowcy znaleźli również 2 strony, które wcześniej były ukryte pod brązowym papierem i ujawniały myśli Anne na temat seksu. Co 10 lat badacze analizują pamiętnik i notatniki Anne, aby dowiedzieć się więcej.

Pierwsza wersja (A) rozpoczęła się w pamiętniku w czerwoną kratkę, który Anne otrzymała na 13 urodziny i była kontynuowana w co najmniej 2 innych zeszytach. Zakłada się jednak, że inne tomy zostały utracone, ponieważ brakuje ponad rocznych wejść. Anne przepisała swój pamiętnik w 1944 roku, kiedy usłyszała w radiu, że pamiętniki z czasów wojny będą zbierane w celu udokumentowania cierpienia pod okupacją nazistowską. W tej wersji (B) pomija części A i dodaje nowe sekcje.

Jedna z teorii głosi, że ktoś zadzwonił do niemieckiej policji bezpieczeństwa, aby powiadomić ją, że na terenie Opekty mieszkają Żydzi. Zespół doszedł do wniosku, że w 2022 roku Żyd Arnold van den Bergh poinformował nazistów, aby on i jego rodzina mogli uniknąć wysłania do obozu koncentracyjnego, ale twierdzenia te zostały odrzucone. Inna teoria sugeruje, że naziści mogli odkryć Tajny Załącznik przez przypadek, gdy badali doniesienia o oszustwach związanych z kuponami żywnościowymi i nielegalnym zatrudnieniem w Opekta.