Odkryj bogatą historię Domu Anne Frank

Anne Frank urodziła się jako Annelies Marie Frank 12 czerwca 1929 r. we Frankfurcie nad Menem jako córka Otto i Edith Frank. Jej wczesne dzieciństwo upłynęło pod znakiem spokojnego żydowskiego życia. Jednak powstanie partii nazistowskiej w Niemczech na początku lat trzydziestych XX wieku zachęciło rodzinę do emigracji do Amsterdamu w poszukiwaniu bezpieczeństwa i nowego początku. Na 13. urodziny, kilka tygodni przed ukryciem się, Anne otrzymała pamiętnik, który stał się jej dziedzictwem. Zapełniła jego strony obserwacjami na temat swojego codziennego życia, związków oraz myśli i uczuć. Dziennik ten stał się głównym zapisem jej wycieczek w Tajnym Aneksie.

Budynek przy Prinsengracht 263 został pierwotnie zbudowany w 1635 roku. W latach 40. mieściły się w nim biura i magazyn firmy Opekta, sprzedającej pektynę do produkcji dżemu, prowadzonej przez Otto Franka, ojca Anne Frank. Budynek składał się z frontowego domu i tylnej przybudówki, która była ukryta przed widokiem ulicy przez inne konstrukcje. Rodzina Franków początkowo mieszkała na żywo w mieszkaniu przy Merwedeplein po ucieczce z Niemiec w 1933 roku z powodu rosnących prześladowań nazistowskich. Prowadzili względnie normalne życie, dopóki niemiecka okupacja Holandii w maju 1940 r. nie nasiliła działań antyżydowskich.

6 lipca 1942 r., po wezwaniu siostry Anne, Margot, do obozu pracy, rodzina Franków ukryła się w Tajnym Aneksie, ukrytej przestrzeni w siedzibie firmy Otto Franka. Później dołączyła do nich rodzina Van Pels i Fritz Pfeffer, w sumie osiem osób. Przez ponad dwa lata mieszkali na żywo w ciasnych warunkach, polegając na kilku pomocnikach, którzy przemycali żywność, zapasy i wiadomości ze świata zewnętrznego. Okres ten został udokumentowany w pamiętniku Anne Frank, w którym opisała swoje obawy, nadzieje i codzienne życie w ukryciu.

4 sierpnia 1944 r. Tajny Aneks został zaatakowany przez gestapo, a wszystkich ośmiu jego mieszkańców aresztowano i deportowano do obozów koncentracyjnych. Przeżył tylko Otto Frank. Po wojnie budynek popadł w ruinę. Zgodnie z życzeniem Otto Franka, Tajny Aneks pozostał pusty, aby oddać poczucie straty i nieobecności tych, którzy zginęli. We wczesnych latach 50. budynek został nawet przeznaczony do rozbiórki w ramach projektu odnowy miejskiej, co podkreśla fakt, że w okresie powojennym skupiano się raczej na odbudowie niż konserwacji takich miejsc.

Po opublikowaniu dziennika Anne Frank w 1947 r., zyskał on międzynarodowe uznanie, a zainteresowanie opinii publicznej jej kryjówką wzrosło. Holenderscy obywatele i znane osobistości rozpoczęli kampanię mającą na celu uratowanie budynku przed wyburzeniem. W 1957 r. przy udziale Otto Franka powstała Fundacja Anny Frank, której celem jest konserwacja budynku i promowanie ideałów Anny. Budynek został odrestaurowany, a 3 maja 1960 r. Dom Anne Frank został oficjalnie otwarty jako muzeum, zapraszając zwiedzających do zapoznania się z przejmującą historią Tajnego Aneksu.

Od momentu otwarcia Dom Anne Frank nieustannie ewoluował, aby pomieścić coraz większą liczbę odwiedzających i poprawić wycieczkę edukacyjną. Przeszedł on kilka renowacji, w tym znaczące rozbudowy w 1999 roku i ostatnio, aby poprawić przepływ odwiedzających, zapewnić więcej kontekstu historycznego i stworzyć dodatkową przestrzeń dla programów edukacyjnych. Muzeum pozostaje zaangażowane w konserwację autentyczności Tajnego Aneksu, jednocześnie wykorzystując historię Anne do walki z antysemityzmem, rasizmem i dyskryminacją na całym świecie.